اول: با آغاز مبارزه‌ى جدى با فساد اقتصادى، فریادها و نعره‌هاى مخالفت بلند خواهد شد. این مخالفت‌ها از سوى كسانى خواهد بود كه از آن متضرر می‌شوند. مبادا در عزم راسخ شما تردید بیفكند.

دوم: ممكن است كسانى به‌خطا تصور كنند كه مبارزه با مفسدان موجب ناامنى اقتصادى و فرار سرمایه‌ها است. به این اشخاص تفهیم كنید كه به‌عكس، این مبارزه موجب امنیت فضاى اقتصادى است.

سوم: كار مبارزه با فساد را به افراد مطمئن و برخوردار از سلامت و امانت بسپارید.

چهارم: ضربه‌ى عدالت باید قاطع، دقیق و ظریف باشد.

پنجم: بخش‌هاى مختلف نظارتى در سه قوه باید با همكارى صمیمانه، نقاط آسیب در گردش مالى كشور را شناسایى و آسیب‌زدایی كنند.
چندسال قبل بنده مسأله‌ى مبارزه با فساد را مطرح كردم و آن نامه‌ى هشت ماده‌اى را نوشتم، اما از داخل مجلس شوراى اسلامى -‌كه باید مركز مبارزه‌ى با فساد باشد‌- فریاد اعتراض به این شعار بلند شد؛ با این بهانه كه مبارزه‌ى با فساد، سرمایه‌ها را از كشور فرارى مى‌دهد!

ششم: وزارت اطلاعات نقاط آسیب‌پذیر در فعالیت‌هاى اقتصادى دولتىِ كلان مانند: معاملات و قراردادهاى خارجى، و سرمایه‌گذاری‌هاى بزرگ، طرح‌هاى ملى و نیز مراكز مهم تصمیم‌گیرى اقتصادى و پولى كشور را پوشش اطلاعاتى دهد و به دولت و دستگاه قضایى یارى رساند.

هفتم: در امر مبارزه با فساد نباید هیچ تبعیضى دیده شود. هیچ‌كس و هیچ نهاد و دستگاهى نباید استثنا شود.

هشتم: با این امر مهم و حیاتى نباید به‌ گونه‌ى شعارى و تبلیغاتى و تظاهرگونه رفتار شود. به جاى تبلیغات باید آثار و بركات عمل، مشهود گردد.