پروين اعتصامي در سال 1285 و درست 7 ماه و 2 روز پس از صدور فرمان مشروطيت متولد شد او گرچه به كمرويي شهره بود اما از شعراي بنام زبان فارسي است كه با تواناترين شعراي مرد برابري كرده است و به گواهي اساتيد و سخن شناسان،گوي سبقت را از آنان ربوده است.

 

رمز توفيق اين زن اديب ايراني ، علاوه بر استعداد ذاتي اش ،معجزه تربيت و توجه پدر نامور اوست كه به رغم محروميت زن ايراني از امكانات تحصيل و فقدان مدارس دخترانه،خود به تربيت او همت گماشت و دختر را با استعداد و سرمايه معنوي خود به مقامي درخور رسانيد.

 پدر پروين (ميرزا يوسف اعتصامي) از اهالي آشتيان بود كه در جواني به تبريز رفت و ادب عرب و فقه و اصول و منطق و كلام و حكمت قديم و زبان هاي تركي و فرانسه را در تبريز آموخت در اين فضا بود كه رخشنده اعتصامي مشهور به پروين اعتصامي در 25 اسفند 1285 تولد يافت و ابتدا زير نظر پدر به رشد و نمو پرداخت.

در كودكي با پدر به تهران آمد و ادبيات فارسي و عربي را نزد وي فرا گرفت و در 8 سالگي به شعر گفتن پرداخت.پس از اتمام تحصيلات در سال 1303 در مدرسه دخترانه آمريكايي ها بود كه پروين در تمام سفرهايي كه پدرش مي رفت،شركت مي كرد و با سير سياحت به گسترش ديد و اطلاعات و كسب تجارب تازه مي پرداخت.

در سال 1314 چاپ اول ديوان پروين اعتصامي به همت پدر انتشار يافت. اين ديوان كه با مقدمه ملك الشعراي بهار منتشر شد شامل بيش از 150 قصيده و مثنوي بود و به پدر پروين تقديم شده بود.

پروين در 28 سالگي با پسر عموي ود ازدواج كرد.شوهر پروين از افسران شهرباني بود و هنگام وصلت با او رياست شهرباني كرمانشاه را بر عهده داشت. اخلاق نظامي او با روح لطيف پروين مغايرت نداشت و سر انجام اين ازدواج به جدايي كشيد و پروين پس از دو ماه و نيم اقامت در خانه شوهر،با گذشتن از مهريه اش طلاق گرفت و به خانه پدربازگشت،تا اين كه در 34 سالگي تاب مقاومت در برابر بيماري حصبه را نياورد و در 16 فروردين 1320 زندگي را بدرود گفت.پيكر او را به قم برده و در جوار قبر پدر در مقبره خانوادگي به خاك سپردند.